พรุ่งนี้ก็จะเริ่มฝึกงานแล้ว

วันนี้ 31 พฤษภาคมแล้ว
พรุ่งนี้จะเป็นวันแรกของการฝึกงาน เอ...เขาจะให้เราทำอะไรบ้างนะ
ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เอาเป็นว่า ไว้พรุ่งนี้เดี๋ยวก็รู้เองแหละ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด หุหุ
ตื่นเต้นดีแฮะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า วันนี้ขอตัวไปนอนก่อนแล้วกัน เจอกันพรุ่งนี้

วันที่สองกับสถานที่ ที่ไม่คุ้น

คืนนี้ วันอาทิตย์ที่ 30 พฤษภาคม 2553
วันนี้เมื่อช่วงบ่ายๆ ได้เพื่อนเจ้าของบ้านสาวสวยของเรา นั่นคือ แพนเค้ก นั่นเองมาพร้อมกับเพื่อนที่ชื่อ เจ๋ง ได้มาพาเราไปรู้จักสถานที่ต่างๆ ที่ที่เราาไม่เคยไป ได้แต่ขับรถตามหลังต้อยๆ ดีนะที่มีคนพาไป ไม่งั้นไม่ได้ไปไหนแน่ เพื่อนต้าร์ที่ฝึกงานด้วยกัน ซึ่งก็เป็นคนโคราชเองก็ยังไม่เห็นโผล่มาเลย ไม่รู้ไปอยู่ไหน ว่าจะให้พาไปไหนมาไหนสักหน่อย เฮ้อ...แล้วก็ยังไม่โผล่อีก วันนี้ฤกษ์ดีได้ไปไหว้ย่าโม ฝากตัวเป็นลูกเป็นหลานท่านมา สบายใจขึ้นมาเยอะเลย เพราะตั้งใจว่าจะไปตั้งแต่วันแรกที่ย้ายเข้า ฝนดันตกเลยไม่ได้ไป วันนี้ที่ไปมาก็ได้รู้จักกับที่ตั้งของแต่ละที่ ก็อย่างเช่น The Mall Big C IT Plaza แล้วก็ คลังอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ ดูๆไว้ เวลาจะหาซื้อของจะได้ไปถูก ขอบคุณเพื่อนแพนเค้กและเพื่อนเจ๋งมากเลยสำหรับวันนี้ ที่เสียเวลาพาเราออกไปรู้จักเมืองโคราช

วันที่ย้ายเข้าบ้านใหม่

คืนนี้ วันเสาร์ ที่ 29 พฤษภาคม 2553
วันนี้เป็นวันย้ายเข้าบ้านใหม่ เดินทางออกจากมหาสารคามประมาณ 10.30 น. พอตอนนั่งรถออกมาก็ไม่มีอะไรไม่ได้คิดอะไร อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการที่ต้องเดินขึ้นลงชั้นสามเพื่อจะขนของจากห้อง และบวกกับความหิวจึงไม่ได้คิดอะไร แต่พอกินข้าวอิ่มจากบนรถ รถก็ออกมาถึงกุดรัง มันก็นึกขึ้นได้ "เฮ้ย!! นี่เรากำลังจะฝึกงานเหรอเนี่ย" เท่านั้นแหละ อะไรทุกอย่างที่เคยมีอยู่ในเมื่อคืนนี้ กลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง เฮ้อ! ยิ่งคิดยิ่งไปกันใหญ่ และตอนนั่งรถมาใกล้จะเข้าโคราชแล้ว อีกประมาณ 50 กิโล.จะเข้าโคราช ฝนดันตกลงมา เย็นฉ่ำดี "เอ...หรือว่านี่จะเป็นลางดีกันนะ" ต้อนรับด้วยความเย็นจากเม็ดฝน พอมาถึงหอนะ ขนของเสร็จ จัดห้องเสร็จ หันไปดูนาฬิกา จะห้าโมงเย็นแล้ว หิวด้วย ปิดห้องจะออกไปซื้อกับข้าว ก็นึกขึ้นได้ "อ้าว! ไปซื้อที่ไหนล่ะทีนี้"
หลังจากนั้นก็ขับรถเลี้ยวซ้ายผ่านตลอดอย่างเดียว เลี้ยวขวาไม่ได้ ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก รถเยอะมาก ชิดขวาไม่ได้เลย ห้าๆ โชคดีไปเจอราชภัฎโคราช หน้าราชภัฎขายของกินเต็มเลย ดีใจมาก ผ่านไปได้อีกวัน

วันนี้สัมภาระพร้อม !! แต่คนรู้สึกไม่พร้อม !!

คืนนี้เป็นคืนของวันที่ 28 พ.ค. 53
วันนี้เก็บของเตรียมที่จะเดินทาง เป็นคืนสุดท้ายแล้วของระยะสี่เดือนที่จะอยู่ที่สารคาม สัมภาระทุกอย่างที่จะเตรียมไป ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ทุกๆ อย่างนั้น นอนแน่นิ่งอยู่ในกระเป๋า ในถุงเรียบร้อยหมดแล้วแต่กลับมีสิ่งที่ยังไม่พร้อมเลย นั่นคือ ตัวของเราเอง รู้สึกไม่พร้อมที่จะเก้าไปยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก ยิ่งคิดว่าจะไปเจอกับอะไรก็ไม่รู้ที่รอเราอยู่ ยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนว่า มันหายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกอยากจะอาเจียนยังไงก็ไม่รู้ ความรู้สึกนี้บรรยายไม่ถูกจริงๆ ถ้าเทียบกับครั้งแรกที่อยู่ปีหนึ่งที่จะมาอยู่หอห่างไกลจากบ้าน ความรู้สึกนี้มันมากมายกว่า บอกไม่ถูกจริงๆ แม้จะพยายามที่จะคิดแล้วว่าเราตองทำได้ แต่กลับไม่เป็นผลเลย
แต่ยังไงเราก็ต้องไป เราต้องเผชิญ ทำใจให้ชื้นเข้าไว้ เราต้องทำได้ อนาคตวันข้างหน้า ยิ่งจะสาหัสมากกว่านี้ต้องทำให้ดีที่สุด แล้วเจอกันในบทความหน้าครับ

ใกล้ถึงวันเดินทางเข้ามาทุกที

วันนี้วัน พฤหัสบดี ที่ 27 พฤษภาคม 2553
วันนี้ก็ยังอยู่ที่สารคามอยู่เลย ในขณะที่เพื่อนๆ บางส่วนของเราก็เริ่มย้ายกันไปยังที่ฝึกงานกันแล้ว และเพื่อนญ้อของเราที่ฝึกงานที่เดียวกันก็ไปก่อนแล้ว ไปถึงวันนี้เมื่อประมาณทุ่มกว่าๆ แต่เราสิยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ความรู้สึกก็บอกไม่ถูกว่ามันรู้สึกยังไง มีทั้งตื่นเต้น ประหม่า กลัว ทุกอย่างมารุมมาตุ้มอยู่ในความรู้สึก
เอาล่ะวันที่ 29 นี้แล้วเราจะเดินทาง ต้องตั้งสมาธิคุยกับตัวเองจะเริ่มอะไรก่อน เริ่มจากไล่รายการสิ่งของที่จะเตรียมไปด้วยดีกว่า แล้วเจอกันใหม่ครับ

เรียนรู้ Blog

หลังจากปฐมนิเทศออกประสบการณ์มาหมาดๆ เมื่อวันอังคาร อาจารย์บอกว่าเราต้องสร้าง Blog ของตัวเองขึ้น
เพื่อที่จะใช้ในการติดต่อ และอัพเดทข่าวสารของเรา ว่าที่เราได้ออกไปฝึกนั้น ในแต่ละวันได้ทำอะไรบ้าง
วันนี้จึงเป็นวันแรกที่ได้นั่งลองทำดู แต่ก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ช่วยแนะนำด้วยนะครับ